Etappe 8: Oudemirdum naar Stavoren

 Gelopen op 15 september 2020.

Na de etappes in Noord-Holland, juni jl., vervolgen we het Zuiderzeepad in Friesland. De andere kant van het IJselmeer. 
Reden is de Corona-virus dat in de randstad met name Amsterdam weer flink opleeft. In Friesland, daarentegen, is het nog allemaal minder ernstig. 
We verblijven op Camping De Bosrand in Oudemirdum.  

Logistiek:
met de auto en fiets achterop naar Stavoren, met de fiets terug naar de camping. 
Van daar uit start onze etappe 8. 

Het is warm, ca. 24'C

Na enkele minuten lopen bereiken we het Rijsterbosch, bij Rijs.  

Mooie bospaden, veel schaduw die nog voor enige verkoeling zorgt. 
Aan de andere zijde kijk je via de laan zo op het IJsselmeer, een mooi uitzicht. 

Hier, aan de oever met het IJsselmeer bevindt zich 't Mirnster klif. 
Een verhoogde rug, bestaande uit klei, en lang geleden gevormd tijdens de ijstijd, het Saalien. Tijdens het jongste deel van dit tijdperk was het noordelijke deel van Nederland bedekt met de uitlopers van een ijskap, vanuit Scandinavië. Het ijs liet toen afzettingen achter van keileem, een mengsel van keien, grind, zand klei en leem. Door de Zuiderzee werden deze afzettingen weer afgeslagen zodat er een steil talud werd gevormd. Maar allemaal relatieve hoogteverschillen, omdat het hoogste punt op slechts ca. 2,5 m + NAP ligt. De omgeving op ca. -1 m +NAP.

Na de passage van het dorpje Mirns, lopen we een ontzettend saai stuk over de verharde weg, de Wieldijk.  Veel autoverkeer, fietsers ed. zodat we vaak moeten uitwijken in de berm. 

Slechts een kort stuk kun je onder aan de dijk lopen, over het gras dat net gemaaid is en waar het rustig is. Het vogelreservaat De Mokkebank bevindt zich hier en zien vele verschillende vogelsoorten.

We bereiken Laaksum, hier is een café bij een klein haventje met een terras. 
Na een korte pauze gaat het verder via een weiland en hebben geen last meer van enig verkeer.     

 

Tussen de koeien door naderen we een ander klif, de Roode Klif. Door menselijk ingrijpen is deze vergraven en omgevormd naar een glooiende helling. 

Het is zo'n mooi weer dat de kleine strandjes door badgasten zijn ingenomen en er gezwommen wordt in het IJsselmeer. 

Via de Zuiderdijk lopen we richting Stavoren dat al enige tijd in zicht is. 

                                

Stavoren is een lieflijk klein stadje, ruim 950 jr. oud en heeft amper 1000 inwoners. Smalle straatjes nodigen ons uit om door heen te lopen om de mooie gevels te bewonderen. 

                                

Het eindpunt ligt bij de haven, nabij het station. 
Enkele mooie zeilschepen liggen hier aangemeerd, onder de goedkeurende blik van  'het Vrouwtje van Stavoren'. 

Nabij het station staat een wegwijzer. Naar Enkhuizen is het nog 116 km. 
We hebben echter nog een oudere versie van de gids, waar Stavoren het eindpunt is. Toen nog geen rondwandeling met start in Enkhuizen en tot Stavoren een afstand kent van 405 km. 

We vinden onze auto terug op de p-plaats bij het station en gaan terug naar Oudemirdum, ons beginpunt bij de camping.